Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

magnes lapis

  • 1 magnes

    Magnēs, ētis, m. de Magnésie.    - [gr]gr. Μάγνης, ητος.    - magnes (lapis): aimant.
    * * *
    Magnēs, ētis, m. de Magnésie.    - [gr]gr. Μάγνης, ητος.    - magnes (lapis): aimant.
    * * *
        Magnes, magnetis, pen. prod. mascul. gen. Plin. Une pierre qu'on appelle Aimant. Aucuns l'appellent Calamite.

    Dictionarium latinogallicum > magnes

  • 2 māgnēs

        māgnēs ētis, adj., Μάγνησ, of Magnesia (in Thessaly): lapis, a magnet, loadstone.
    * * *
    I
    (gen.), magnetis ADJ
    of a magnet/lodestone
    II
    magnet, lodestone

    Latin-English dictionary > māgnēs

  • 3 magnes

    1.
    magnes, ētis, m., = magnês, with or without lapis, a magnet, loadstone:

    (lapis), quem magneta vocant patrio de nomine Grai Magnetum quia sit patriis in finibus ortus,

    Lucr. 6, 908; cf. Plin. 36, 16, 25, § 126:

    lapis,

    Lucr. 6, 1046; Cic. Div. 1, 39, 86.—Without lapis, Sil. 3, 265.—Hence, adj.: magnētĭcus, a, um, magnetic:

    gemma,

    Claud. de Magnet. 26.
    2.
    Magnes, ētis, v. Magnesia, II. D.

    Lewis & Short latin dictionary > magnes

  • 4 magnes

    I magnēs, ētis m. (греч.)
    магнит C, Lcr, PM
    II Magnēs, ētis adj. [ Magnesia ]
    lapis M. C etc.magnes I
    III Magnēs, ētis m.

    Латинско-русский словарь > magnes

  • 5 Magnes

    Magnēsia, ae, f., = Magnêsia, a geographical proper name.
    A.
    A country in Thessaly, on the Ægean Sea, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 9, 16, § 32; Liv. 42, 54, 10; 44, 11, 3. —
    B.
    A city in Caria, on the Mæander, now Aineh Bazar, Plin. 5, 29, 31, § 114; Liv. 37, 45, 1; Nep. Them. 10, 2.—
    C.
    A city in Lydia, on Mount Sipylus, now Manisa, Plin. 2, 91, 93, § 205; Liv. 36, 43, 9; 37, 10, 12; 37, 11, 3.—Hence,
    A.
    Magnēsĭus, a, um, adj., = Magnêsios, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    Magnesia flumine saxa,

    i. e. of the magnet, Lucr. 6, 1064; v. 1. magnes.—
    B.
    Magnessa, ae, adj. f., = Magnêssa, a Magnesian woman:

    Magnessam Hippolyten dum fugit abstinens,

    Hor. C. 3, 7, 18.—
    C.
    Magnētarches, ae, m., = Magnêtarchês, the chief magistrate of the Magnesians, Liv. 35, 31, 11; 35, 39, 6. —
    D.
    Magnētes, um, m., = Magnêtes, the Magnesians, Liv. 33, 32; 34; 35, 31:

    (lapis) Magnetum quia sit patriis in finibus ortus,

    Lucr. 6, 909; Luc. 6, 385:

    Magnetas adit vagus exsul,

    Ov. M. 11, 408.—In sing.: Magnes, ētis, m., a Magnesian:

    Dionysius Magnes,

    Cic. Brut. 91, 316.—As adj., Magnes campus, Val. Fl. 2, 9.—
    E.
    Mag-nētis, ĭdis, adj. f., = Magnêtis, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    cur umquam Colchi Magnetida vidimus Argo? (because built at Pagasae, in Magnesia),

    Ov. H. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Magnes

  • 6 attraho

    at-traho (ad-traho), trāxī, tractum, ere, heran-, herbeiziehen, an sich ziehen, I) eig.: a) lebl. Objj.: spiritu sucum, Cels.: pinguem salivam, Sen.: crus, Cels.: uncus attractus infantem educit, Cels.: magnes attrahens ferrum, Plin.; vgl. magnes lapis, qui ferrum ad se alliciat et attrahat, Cic. – bes. anziehen = straff ziehen, spannen, fasciam, Cels.: lora, Ov.: contentum arcum fortius, Ov.: cutem, Cels.: vultus tuus colligit rugas et attrahit frontem, Sen. – b) eine Person herbeischleppen, attrahi pedibus, Dict.: adducitur a Veneriis atque adeo attrahitur, Cic.: tribunos attrahi ad se iussit, Liv.: attr. alqm unā, mit sich schleppen, Ov.: mit dopp. Acc., alqm vinctum, Liv.: alqm vivum, Suet. – II) übtr.: 1) im allg.: nihil esse, quod ad se rem ullam tam alliciat et attrahat (so mächtig anziehe), quam ad amicitiam similitudo, Cic.: attr. benevolentiam alcis largitione ad se, durch Geschenke für sich gewinnen, Val. Max. – 2) herbeiziehen = in bestimmter Absicht herbeikommen machen od. lassen: a) eine Person: te ipsum, Cic.: discipulos novos, Ov.: alqm Romam, Cic.: ea me ad hoc negotium provincia attraxit, Cic.: nisi illum necessitas ad hanc atrocitatem occisionis attraxisset, genötigt hätte, Vopisc. Numer. 15, 6. – b) eine Sache: o magnam stultitiam timoris, id ipsum, quod verearis, ita cavere, ut, cum vitare fortasse potueris, ultro arcessas et attrahas! mit aller Gewalt, bei den Haaren herbeiziehst, Brut. in Cic. ep. ad Brut. 1, 17, 4.

    lateinisch-deutsches > attraho

  • 7 Magnet

    Magnet, magnes (im allg.). – magnes lapis (Magnetstein). – magnetisch, bildl.; z.B. magnetische Kraft, *mira quaedam vis. Magnetnadel, *acus magnetica (nautarum).

    deutsch-lateinisches > Magnet

  • 8 attraho

    at-traho (ad-traho), trāxī, tractum, ere, heran-, herbeiziehen, an sich ziehen, I) eig.: a) lebl. Objj.: spiritu sucum, Cels.: pinguem salivam, Sen.: crus, Cels.: uncus attractus infantem educit, Cels.: magnes attrahens ferrum, Plin.; vgl. magnes lapis, qui ferrum ad se alliciat et attrahat, Cic. – bes. anziehen = straff ziehen, spannen, fasciam, Cels.: lora, Ov.: contentum arcum fortius, Ov.: cutem, Cels.: vultus tuus colligit rugas et attrahit frontem, Sen. – b) eine Person herbeischleppen, attrahi pedibus, Dict.: adducitur a Veneriis atque adeo attrahitur, Cic.: tribunos attrahi ad se iussit, Liv.: attr. alqm unā, mit sich schleppen, Ov.: mit dopp. Acc., alqm vinctum, Liv.: alqm vivum, Suet. – II) übtr.: 1) im allg.: nihil esse, quod ad se rem ullam tam alliciat et attrahat (so mächtig anziehe), quam ad amicitiam similitudo, Cic.: attr. benevolentiam alcis largitione ad se, durch Geschenke für sich gewinnen, Val. Max. – 2) herbeiziehen = in bestimmter Absicht herbeikommen machen od. lassen: a) eine Person: te ipsum, Cic.: discipulos novos, Ov.: alqm Romam, Cic.: ea me ad hoc negotium provincia attraxit, Cic.: nisi illum necessitas ad hanc atrocitatem occisionis attraxisset, genötigt hätte, Vopisc. Numer. 15, 6. – b) eine Sache: o magnam stultitiam timoris, id ipsum, quod verearis, ita cavere, ut, cum vitare fortasse potueris, ultro arcessas et attra-
    ————
    has! mit aller Gewalt, bei den Haaren herbeiziehst, Brut. in Cic. ep. ad Brut. 1, 17, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > attraho

  • 9 anziehen

    anziehen, I) v. tr.: 1) mit etwas bekleiden: inducere alci alqd od. alqm alqā re (antun). – inducere alci alqd (über jmd. etwas ziehen). – (sich) ein Kleid a., inducere sibi vestem od. se veste (Ggstz. exuere): ein Kleid nicht zum zweiten Male a., non iterare vestem: andere Kleider a., vestem mutare. – angezogen, indutus; vestitus (bekleidet): weiß angezogen, candide vestitus; albatus (im Feierkleide, Ggstz. atratus, sordidatus, schwarz angezogen od. im Trauerkleide); völlig angezogen, vestitus calceatusque; ita ut vestitus calceatus est od. erat (völlig angez., wie er ist od. war, z. B. conquiescebat). – jmd. od. sich anz., s. ankleiden. – 2) an sich heranziehen: a) übh.: attrahere: ad od. inse trahere. – der Magnet zieht das Eisen an, magnes lapis attrahit od. ad se allicit et attrahit ferrum. – Uneig. = interessieren, einnehmen, ergötzen: ad se trahere od. attrahere (z. B. illecebris). – allicere. ad se allicere (zur Teilnahme anlocken, z. B. mentes). – delectare (gewinnend, einneh mend, ergötzend anlocken). – delectatione aliquā allicere alqm (durch ergötzende Unterhaltung zur Teilnahme anlocken, z. B. lectorem). – alqm tenere (jmd. festhalten, fesseln, z. B. historiae per se tenent lectores). – sich von jmd. od. von (durch) etw. angezogen fühlen, delectari alqo od. alqā re (z. B. Dione: u. his locis); capi alqā re od. dulcedine alcis rei (z. B. alcis humanitate et doctrinā: u. dulcedine pecuniae); teneri alqā re (z. B. ludis atque eiusmodi spectaculis). – angezogen durch irgend ein Geschäft, intentus aliquo negotio. – b) straff ziehen: astringere (anziehend knapper-, enger-, anschließender machen, z. B. vinculum, calceum). – retro tendere (zurückziehend spannen, z. B. nervum). – intendere. contendere (anspannen, spannen, was vorher schlaffer war, z. B. arcum int. od. cont.: u. cutem [167] int.). – adducere. attrahere (anziehend zur gehörigen Straffheit bringen, z. B. add. arcum: u. attr. fortius contentum arcum: u. attr. cutem); verb. contendere et adducere, stärker, vehementius (z. B. tormenta telorum). – die Zügel a., habenas adducere (Ggstz. remittere). – 3) anführen (eine Stelle etc.), w. s. – II) v. intr.: 1) den ersten Zug tun im Brettspiel: prior calculum promoveo. – 2) angezogen kommen – ankommen, anrücken, w. s.

    deutsch-lateinisches > anziehen

  • 10 attraho

    attrăho, (adtrăho), ĕre, traxi, tractum - tr. - [st2]1 [-] tirer à soi, attirer, traîner vers. [st2]2 [-] au fig. attirer, entraîner.    - vultus tuus attrahit frontem, Sen. Ben. 6, 7: ton visage se contracte.    - attrahere aliquem Romam, Cic. Fam. 7, 10: attirer qqn à Rome.
    * * *
    attrăho, (adtrăho), ĕre, traxi, tractum - tr. - [st2]1 [-] tirer à soi, attirer, traîner vers. [st2]2 [-] au fig. attirer, entraîner.    - vultus tuus attrahit frontem, Sen. Ben. 6, 7: ton visage se contracte.    - attrahere aliquem Romam, Cic. Fam. 7, 10: attirer qqn à Rome.
    * * *
        Attraho, attrahis, attraxi, attractum, attrahere. Cic. Attirer, Attraire, Tirer à soy.
    \
        Attrahere ad se. Liu. Faire venir ou amener devant soy.
    \
        Attrahere hominem ad aliquod negotium. Cic. L'attirer et l'induire.
    \
        Attrahere et allicere. Cic. Attraire et allicher.
    \
        Attrahit in se ferrum Magnes lapis. Plin. Attire à soy.
    \
        Attrahere, et reddere animam. Plin. Inspirer et aspirer, Tirer et rendre son vent ou haleine.
    \
        Atrahere lora. Ouid. Tirer la bride.

    Dictionarium latinogallicum > attraho

  • 11 traho

    trăho, ĕre, traxi, tractum - tr. - [st2]1 [-] tirer après soi, tirer de force, traîner, entraîner. [st2]2 [-] entraîner (comme conséquence), amener, causer. [st2]3 [-] entraîner (vers un sentiment, une détermination), pousser, attirer, gagner. [st2]4 [-] faire pencher dans un sens, mettre sur le compte de, imputer, interpréter. [st2]5 [-] tirer en sens divers, tirailler; agiter (le pour et le contre). [st2]6 [-] enlever de force, ravir, voler. [st2]7 [-] tirer à soi, s'attribuer, réclamer; attirer, séduire. [st2]8 [-] tirer, humer, aspirer, absorber, pomper, sucer, boire. [st2]9 [-] prendre en soi, contracter, acquérir par assimilation. [st2]10 [-] tirer de, extraire, faire sortir; tirer (au sort). [st2]11 [-] tirer, dériver, retirer, emprunter, recueillir. [st2]12 [-] retirer (la peau), contracter, plisser, froncer. [st2]13 [-] tirer en long, étendre, allonger, filer, carder (la laine). [st2]14 [-] contracter (une couleur, un goût, une qualité), prendre. [st2]15 [-] traîner en longueur, prolonger, retarder, faire durer, passer (le temps). [st2]16 - intr. - se prolonger, durer, subsister.    - trahere sibi (in se): s'approprier, revendiquer.    - sese quisque praeda locupletem fore, victorem domum rediturum trahebant, Sall. J. 84, 4: chacun retournait dans son esprit l'idée qu'il s'enrichirait par le butin et qu'il rentrerait vainqueur chez soi.    - obsides trahere: livrer des otages.    - spiritum (animam) trahere: respirer.    - ex puteis aquam trahere: tirer de l'eau des puits.    - vultum trahere: froncer les sourcils, se contracter.    - pugnam trahere: prolonger le combat, soutenir longtemps le combat.    - Jugurtha trahere omnia, Sall. J. 36, 2: Jugurtha traînait les choses en longueur.    - alicujus audaciae socios trahere: abandonner les alliés à l'audace de qqn.    - se quieti trahere: s'abandonner au sommeil.
    * * *
    trăho, ĕre, traxi, tractum - tr. - [st2]1 [-] tirer après soi, tirer de force, traîner, entraîner. [st2]2 [-] entraîner (comme conséquence), amener, causer. [st2]3 [-] entraîner (vers un sentiment, une détermination), pousser, attirer, gagner. [st2]4 [-] faire pencher dans un sens, mettre sur le compte de, imputer, interpréter. [st2]5 [-] tirer en sens divers, tirailler; agiter (le pour et le contre). [st2]6 [-] enlever de force, ravir, voler. [st2]7 [-] tirer à soi, s'attribuer, réclamer; attirer, séduire. [st2]8 [-] tirer, humer, aspirer, absorber, pomper, sucer, boire. [st2]9 [-] prendre en soi, contracter, acquérir par assimilation. [st2]10 [-] tirer de, extraire, faire sortir; tirer (au sort). [st2]11 [-] tirer, dériver, retirer, emprunter, recueillir. [st2]12 [-] retirer (la peau), contracter, plisser, froncer. [st2]13 [-] tirer en long, étendre, allonger, filer, carder (la laine). [st2]14 [-] contracter (une couleur, un goût, une qualité), prendre. [st2]15 [-] traîner en longueur, prolonger, retarder, faire durer, passer (le temps). [st2]16 - intr. - se prolonger, durer, subsister.    - trahere sibi (in se): s'approprier, revendiquer.    - sese quisque praeda locupletem fore, victorem domum rediturum trahebant, Sall. J. 84, 4: chacun retournait dans son esprit l'idée qu'il s'enrichirait par le butin et qu'il rentrerait vainqueur chez soi.    - obsides trahere: livrer des otages.    - spiritum (animam) trahere: respirer.    - ex puteis aquam trahere: tirer de l'eau des puits.    - vultum trahere: froncer les sourcils, se contracter.    - pugnam trahere: prolonger le combat, soutenir longtemps le combat.    - Jugurtha trahere omnia, Sall. J. 36, 2: Jugurtha traînait les choses en longueur.    - alicujus audaciae socios trahere: abandonner les alliés à l'audace de qqn.    - se quieti trahere: s'abandonner au sommeil.
    * * *
        Traho, trahis, traxi, tractum, trahere. Virgil. Tirer par force, Attirer, Traire, Attraire.
    \
        Trahere et Sustollere amiculum, contraria. Plaut. Trainer sa robbe.
    \
        Magnes, lapis est qui ferrum ad se allicit et trahit. Cic. Attire, Attrait.
    \
        Trahere aliquid animis. Sallust. Penser et adviser en soymesme.
    \
        Trahere rem aliquam. Sallust. La prolonger.
    \
        Poenam trahere. Seneca, Acerbissima crudelitas est, quae poenam trahit: et misericordiae genus est, cito occidere. Qui prolonge et delaye la peine.
    \
        Spem alicuius trahere. Seneca. Le faire long temps attendre apres ce qu'il espere recevoir de nous.
    \
        Trahere. Virgil. Amener à grand haste.
    \
        Amici partem diei ad se trahunt. Plin. iunior. M'empeschent une partie du jour.
    \
        Ad defectionem trahere. Liu. Induire, Faire revolter.
    \
        Alimentum maternum trahere dicitur agnus. Columel. Sucer, Teter. \ In altitudinem trahere. Plin. Eslever.
    \
        Aluum trahere. Virgil. Avoir grand ventre pendant, Trainer un grand ventre.
    \
        Aluum trahere. Plin. Lascher le ventre, Faire aller à la selle.
    \
        Animam trahere. Plin. Vivre.
    \
        Animam precariam trahere. Tacitus. Vivre soubz la merci ou misericorde d'autruy.
    \
        Animam trahere in spe. Liu. Vivre en esperance.
    \
        Sic animum tempusque traho. Ouid. Ainsi je maintiens tellement quellement mon bon courage, et passe le temps.
    \
        Trahunt diuerse animum curae. Terentius. Tirent en diverses parts, Distrayent.
    \
        Aquam trahit nauigium. Seneca. Tire l'eaue, Fait eaue, Quand l'eaue entre dedens par les fentes ou troux.
    \
        Bellum trahere. Cic. Prolonger.
    \
        Calorem trahere. Ouid. S'eschauffer.
    \
        Candorem trahere. Plin. Devenir blanc.
    \
        Cariem trahere. Plin. Se pourrir et vermolir.
    \
        Cognomen ab aliquo trahere. Plinius. Avoir prins le surnom d'aucun.
    \
        Cognomen ex contumelia trahere. Cic. Estre surnommé et avoir un sobriquet pour quelque faulte qui est en nous.
    \
        Colorem rubicundum trahere. Colum. Devenir rouge, Se rougir.
    \
        Ceruix comaeque trahuntur per terram. Virgil. Sont trainees, etc.
    \
        Secum concionem trahere. Liu. Tirer et mener avec soy.
    \
        Consilium trahere. Sallust. Prendre conseil et advis.
    \
        AEger enim traxi contagia corpore mentis. Ouid. Par la tristesse et ennuy que je porte en l'esprit j'ay prins maladie corporelle, mon corps se porte mal, Par la maladie spirituelle je suis tombé en maladie corporelle.
    \
        Decus alicuius rei ad aliquem trahere. Liu. Luy donner le loz d'avoir faict quelque chose, et le denier à un autre.
    \
        Dictum aliquod trahere in voluntatem suam. Plin. iun. Le tirer et l'entendre selon son vouloir.
    \
        Dictis alicuius trahi. Ouid. Estre induict ou attraict et persuadé par les parolles d'aucun.
    \
        In disceptationem trahere aliquem. Liu. Prendre debat à l'encontre d'aucun, prendre estrif, Le faire estriver.
    \
        In diuersum trahit me haec res. Liu. Me met en doubte.
    \
        Defectio Tarentinorum vtrum priore anno, an hoc facta sit, in diuersum authores trahunt. Liu. Escrivent diversement.
    \
        Errore trahi. Ouid. Errer, Se fourvoyer.
    \
        Figuram lapidis traxerunt ossa. Ouid. Les os furent convertiz et muez en pierre, Transformez en pierre.
    \
        Fortunam tutam trahere. Cic. Vivre en seureté.
    \
        Genua aegra trahens. Virgil. Trainant.
    \
        Gratiam recte factorum sibi trahere. Tacitus. Tirer à soy et s'attribuer.
    \
        Humorem trahere. Columel. Attirer.
    \
        Ignes trahere. Ouid. Concevoir l'amour de quelqu'une, La prendre en amour, S'enamourer ou amouracher.
    \
        Aliquem in inuidiam trahere. Author ad Heren. Le mettre en male grace.
    \
        Labe trahi communis vitii. Ouidius. Suyvre le vice des autres, Estre meschant et vitieux comme les autres.
    \
        Laborem ingratum trahere. Virgil. Faire longuement et tellement quellement, et à grande peine.
    \
        Limitem longiorem trahere. Plinius. Trainer une plus longue queue.
    \
        In longius aliquid trahere. Quintil. Prolonger, Differer, Delayer.
    \
        Mentes artificio trahere. Plin. Attraire, Attirer.
    \
        Trahitur e caelo natura hominis. Plin. Est du ciel, Vient du ciel.
    \
        Noctem per pocula, et vario sermone trahere. Martialis. Virgil. Passer la nuict à boire et à quaqueter de diverses choses.
    \
        Nomen e re aliqua trahere. Plin. Prendre nom, Estre nommé.
    \
        Ille Numantina traxit ab vrbe notam. Ouid. A prins surnom, ou A esté surnommé Numantinus de la ville nommee Numantia.
    \
        Obsidionem in aduentum principis trahere. Liu. Prolonger.
    \
        Odorem trahere. Plin. Flairer et jecter ou rendre odeur.
    \
        Originem a rege trahere. Plin. Estre descendu de lignee royale, Prendre sa source.
    \
        Oscitationes longas trahere. Martial. Baailler fort.
    \
        Pallam trahens verrit humum. Ouid. Trainant.
    \
        Pallorem trahere. Columel. Devenir palle.
    \
        In partes aliquem trahere. Tacit. L'attirer à sa bende et faction, L'attraire à son parti.
    \
        Promissa trahunt puellas. Ouid. Attrayent.
    \
        Rationes belli atque pacis trahere. Sallust. Regarder les moyens, Penser en soymesme et adviser.
    \
        In religionem trahere aliquid. Liu. En faire scrupule.
    \
        Rubiginem trahere. Plin. Prendre rouilleure, S'enrouiller.
    \
        Ruborem traxerunt percussa pectora. Ouid. Devinrent rouges, Rougirent.
    \
        Ruinam trahere. Virgil. Tomber à flac et impetueusement.
    \
        Ad saeuitiam aliquid trahere. Tacit. Le tourner et interpreter à cruaulté, Dire que c'est cruaulté.
    \
        Senium trahere luctu. Claud. Passer et user sa vieillesse en dueil.
    \
        In suam sententiam trahere aliquem. Liu. Tirer à son opinion.
    \
        In serum rem aliquam trahere. Liu. Prolonger et differer.
    \
        Situm trahere. Plin. Se moisir.
    \
        Sortes trahere. Virgil. Tirer hors.
    \
        Spe trahor exigua. Ouid. J'ay quelque peu d'esperance.
    \
        Spiritum trahere. Columel. Avoir et amener son haleine.
    \
        Spolia de hostibus trahere. Cic. Prendre.
    \
        Studio laudis trahi. Cic. Estre attraict par convoitise de louange.
    \
        Suspiria trahere. Ouid. Souspirer.
    \
        Torrens trahit syluas praecipites. Virgil. Entraine.
    \
        Tempus trahere. Virgil. Passer et user ou employer le temps.
    \
        Verba trahere. Sil. Parler avec difficulté, Trainer sa parolle.
    \
        Victoriam secum trahere. Liu. Tourner la victoire de sa part et costé, Trainer la victoire avec soy, Avoir la victoire par tout là où on va.
    \
        Inuitatio benigna vtrosque in vinum traxit. Liu. Feit enyvrer.
    \
        Vitam trahere. Virgil. Vivre en grande peine et difficulté, Vivoter.
    \
        Vitam in tenebris luctuque trahebam. Virgil. Je vivoye, etc.
    \
        Vultum trahere. Ouid. Rider et froncer son visage, Se renfrongner.

    Dictionarium latinogallicum > traho

  • 12 magnétique

    adj. (lat. magneticus, de magnes (lapis) "aimant") 1. магнитен; attraction magnétique магнитно притегляне; champ magnétique магнитно поле; 2. прен. магнитен, притегателен; pouvoir magnétique притегателна мощ.

    Dictionnaire français-bulgare > magnétique

  • 13 agito

    ăgĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [ago], as if the supine were agitu; cf.: quaero quaerito.
    I.
    Lit., to put a thing in motion, to drive or impel (mostly poet., or in more elevated prose; from poetry it passed, after the Aug. per., into common prose).
    A.
    Of cattle, to drive, conduct (cf. ago):

    calcari quadrupedem agitabo advorsum clivom,

    Plaut. As. 3, 3, 118:

    stimulo boves agitat,

    Vulg. Eccli. 38, 26:

    hanc in curru bijugos agitare leones,

    drives her span of lions, Lucr. 2, 602:

    agitantur quadrigae,

    Varr. L. L. 6, § 41 Müll.:

    ad flumina currus,

    Verg. G. 3, 18:

    jussit agitari currum suum,

    Vulg. 2 Macc. 9, 4: lanigeros greges hirtasque capellas, to drive, poet. for to tend, Verg. G. 3, 287:

    sacros jugales (dracones),

    Ov. M. 5, 661:

    quadrigas bigasque et equos desultorios,

    Suet. Caes. 39.—
    B.
    Of the motion of other things, to move, impel, shake:

    triremem in portu,

    Nep. Dion, 9, 2:

    alas,

    Ov. Tr. 3, 4, 21:

    manibusque leves agitavit habenas,

    id. M. 7, 221:

    hastam,

    id. ib. 3, 667: caput, to move the head ( in token of assent = annuere), id. ib. 1, 567:

    arundinem vento agitatam,

    Vulg. Matt. 11, 7.—Esp., of animals, to hunt, chase, pursue: etiamsi excitaturus [p. 72] non sis nec agitaturus feras, Cic. Off. 3, 17:

    aquila insectans alias aves atque agitans,

    id. Div. 2, 70:

    trepidas columbas,

    Ov. M. 5, 606; 11, 300:

    damas,

    id. ib. 10, 539:

    cursu timidos onagros,

    Verg. G. 3, 409 al. —
    C.
    Of the motion caused by the wind, to drive to and fro, toss about, agitate, disturb:

    ventus enim fit, ubi est agitando percitus aër,

    when the air is violently agitated and driven, Lucr. 6, 686:

    mare ventorum vi agitari atque turbari,

    Cic. Clu. 49 fin.; id. Univ. 3, 7:

    freta ponti Incipiunt agitata tumescere,

    Verg. G. 1, 357:

    aristas,

    Ov. A. A. 1, 553:

    Zephyris agitata Tempe,

    Hor. C. 3, 1, 24:

    ventis agitatur pinus,

    id. ib. 2, 10, 9:

    veteres agitantur orni,

    id. ib. 1, 9, 12:

    agitaret aura capillos,

    id. Epod. 15, 9.—
    D.
    Of the motion caused by the water: agitata numina Trojae, tossed or driven about upon the sea, Verg. A. 6, 68; Prop. 3, 21, 5.—
    E.
    In gen., of the motion caused by other things:

    magnes (lapis) agitat (ferri ramenta) per aes,

    Lucr. 6, 1054:

    agitari inter se concursu,

    Cic. N. D. 1, 39: pulsu externo agitari, Macr Somn. Scip. 9.— Poet. of mist, to produce it by motion or agitation: dejectuque (Peneus) gravi tenues agitantia fumos Nubila conducit, and by its impetuous descent (into the valley) raises clouds producing mist, Ov. M. 1, 571—
    II.
    Trop.
    A.
    To rouse up, excite, move, urge, drive, impel one to something: aliquem, sometimes in aliquid (so in Florus very freq.):

    in furias agitantur equae,

    are excited to fury, Ov. A. A. 2, 487:

    agitare plebem,

    to stir up, rouse, Liv. 3, 11:

    populum,

    Flor. 2, 12, 2; so id. 11, 6, 2 al.:

    agitatus cupiditate regni,

    id. 3, 1:

    gens sacratis legibus agitata in exitium urbis,

    id. 1, 16, 7.—
    B.
    To disquiet, disturb, to drive hither and thither, to vex, trouble, torment (the fig. taken from the sea agitated by storm; cf. Gernh. and Beier upon Cic. Off. 1, 24, 82):

    dii deaeque te agitant irati,

    Plaut. Pers. 4, 4, 115:

    atra bilis agitat hominem,

    id. Capt. 3, 4, 64; so id. Curc. 1, 1, 92; 2, 1, 24:

    ut eos agitent furiae, neque usquam consistere patiantur,

    Cic. Rosc. Am. 24 (cf. Verg. A. 3, 331:

    scelerum furiis agitatus Orestes,

    id. ib. 4, 471):

    suum quemque scelus agitat amentiaque afficit,

    id. ib. 24:

    agitare et insequi poëtas,

    Tac. Or. 4; 25 and 41:

    multis injuriis jactata atque agita ta,

    Cic. Quint. 2:

    est magni viri, rebus agitatis (= perturbatis, Beier) punire sontes,

    id. Off. 1, 24, 82:

    agitabatur animus inopiā rei familiaris et conscientiā scelerum,

    Sall. C. 5, 7:

    quos conscientia defectionis agitabat,

    Tac. Agr. 16:

    commotus metu atque libidine diversus agitabatur,

    was drawn in different directions, Sall. J 25, 6; Liv. 22, 12. ne te semper inops agitet vexetque cupido, Hor. Ep. 1, 18, 98:

    quos agitabat timor,

    Tac. Agr. 16:

    timore et metu agitati,

    Vulg. Judith, 15, 1:

    injuriis agitatus,

    Flor. 1, 8, 7:

    seditionibus,

    Just. 12, 4, 12.—
    C.
    To assail with reproach, derision, insult; to reprove, blame, scoff, deride, insult, mock:

    agitat rem militarem, insectatur totam legationem,

    attacks, ridicules, Cic. Mur. 9, 21; id. Brut. 28, 109: mea saevis agitat fastidia verbis, Hor Epod. 12, 13; without verbis:

    agitant expertia frugis,

    id. A. P. 341:

    vesanum poëtam agitant pueri,

    id. ib. 456.—
    D.
    In gen., to drive or urge on a thing, to accomplish or do, to drive at, to be employed in, be engaged in, to have, hold, keep, to celebrate; v. ago, II. D. (in the historians, esp. Sallust, very freq.):

    Haec ego non agitem?

    should I not drive at? Juv. 1, 52:

    vigilias,

    to keep, Plaut. Trin. 4, 2, 27; so,

    custodiam,

    id. Rud. 3, 6, 20; so Tac. A. 11, 18:

    hoc agitemus convivium vino et sermone suavi,

    let us celebrate, Plaut. As. 5, 1, 7:

    Dionysia,

    Ter. Heaut. 4, 4, 11; so id. Hec. 1, 2, 18:

    convivia,

    Ov. M. 7, 431; Suet. Claud. 32 festa gaudia, Sil. 15, 423:

    meum natalem,

    Plaut. Pers. 5, 1, 16;

    so festos dies,

    Cic. Verr. 2, 2, 63:

    jocos,

    Ov. M. 3, 319:

    agraria lex a Flavio tribuno plebis vehementer agitabatur,

    was powerfully urged, supportcd, Cic. Att. 1, 19:

    quae cum praecepta parentis mei agitarem,

    was striving to comply with, Sall. J. 14, 2 (modestius dictum pro:

    studere, ut agerem, Cort.): laeti pacem agitabamus,

    were at peace, enjoyed the delights of peace, id. ib. 14, 10:

    dicit se missum a consule venisse quaesitum ab eo, pacem an bellum agitaturus foret,

    id. ib. 109, 2:

    quoniam deditionis morā induciae agitabantur,

    there was a truce, id. ib. 29, 4; id. C. 24, 2.— Poet.:

    ceu primas agitant acies, certamina miscent,

    as if they formed the front rank, Sil. 9, 330.—Hence of time, esp. life, to pass, spend (cf. ago, II. D 5.):

    vita hominum sine cupiditate agitabatur,

    Sall. C. 2, 1:

    agitare aevum,

    Verg. G. 4, 154; id. A. 10, 235:

    festos dies,

    Tac. H. 3, 78.—In Sall., Tac., Flor., et al., agitare absol., to live, dwell, abide, sojourn, be:

    hi propius mare Africum agitabant,

    Sall. J 18, 9; cf id. ib. 19, 5; id. Fragm. H. 3, 11; so id. J. 54, 2; 59, 1; 94, 4:

    laeti Germant agitabant,

    Tac. A. 1, 50:

    secretus agitat,

    id. ib. 11, 21:

    montium editis sine cultu atque eo ferocius agitabant,

    id. ib. 4, 46; Flor. 4, 12, 48.—
    E.
    Of the mind: agitare aliquid or de aliquā re (in corde, in mente, animo, cum animo, secum, etc.), to drive at a thing in the mind, i. e. to turn over, revolve, to weigh, consider, meditate upon, and with the idea of action to be performed or a conclusion to be made, to deliberate upon, to devise, contrive, plot, to be occupied with, to design, intend, etc.: id ego semper mecum sic agito et comparo, Att ap. Non. 256, 20:

    quom eam rem in corde agito,

    Plaut. Truc 2, 5, 3:

    id agitans mecum,

    Ter. Phorm. 4, 3, 10; so Sall. J. 113, 3:

    habet nihil aliud quod agitet in mente,

    Cic. N. D. 1, 41:

    est tuum sic agitare animo, ut, etc.,

    id. Fam. 6, 1:

    quae omnes animo agitabant,

    Tac. A. 6, 9:

    provincias secretis imaginationibus agitans,

    id. ib. 15, 36 in animo bellum, Liv 21, 2; Vell. 1, 16; Quint. 12, 2, 28.—With inf., as object:

    ut mente agitaret bellum renovare,

    Nep. Ham. 1, 4.— Poet.:

    aliquid jamdudum invadere magnum Mens agitat mihi,

    Verg. A 9, 187. —Sometimes also without mente, animo, and the like, agitare aliquid, in the same signif:

    quodsi ille hoc unum agitare coeperit, esse, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 96:

    rem a me saepe deliberatam et multum agitatam requiris,

    id. Ac. 1, 2: oratori omnia quaesita, disputata, tractata, agitata ( well considered or weighed) esse debent, id. de Or. 3, 14:

    fugam,

    Verg. A. 2, 640.—So esp. freq. in Tac.:

    Britanni agitare inter se mala servitutis, Agr 15: bellum adversus patrem agitare,

    id. H. 4, 86, id. A. 1, 5; 1, 12.—With de:

    de bello,

    Tac. H. 2, 1:

    agitanti de Claudio,

    id. A. 6, 46:

    de tempore ac loco caedis agitabant,

    id. ib. 15, 50; 1, 12; id. H. 4, 59.—With num:

    agitavere, num Messalinam depellerent amore Silli,

    Tac. A. 11, 29; id. H. 1, 19.— With - ne:

    agitavere placeretne, etc.,

    Tac. H. 3, 1.—With an:

    an Artaxata pergeret, agitavit,

    Tac. A. 13, 41 —With quomodo, Tac. A. 2, 12.—With ut (of purpose):

    ut Neronem pudor caperet, insita spe agitari,

    Tac. A. 16, 26.—
    F.
    To treat or speak of or concerning a thing, to confer about, deliberate upon. Romae per omnīs locos et conventus de facto consulis agitart ( impers., for agitabatur), discussions were had, Sall. J 30, 1;

    cum de foedere victor agitaret,

    Liv. 9, 5; 30, 3.—
    * G.
    Sat agitare, with gen., in Plaut., = sat agere, to have enough to do, to have trouble with: nunc agitas sat tute tuarum rerum, Bacch. 4, 3, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > agito

  • 14 magneticus

    1.
    magnes, ētis, m., = magnês, with or without lapis, a magnet, loadstone:

    (lapis), quem magneta vocant patrio de nomine Grai Magnetum quia sit patriis in finibus ortus,

    Lucr. 6, 908; cf. Plin. 36, 16, 25, § 126:

    lapis,

    Lucr. 6, 1046; Cic. Div. 1, 39, 86.—Without lapis, Sil. 3, 265.—Hence, adj.: magnētĭcus, a, um, magnetic:

    gemma,

    Claud. de Magnet. 26.
    2.
    Magnes, ētis, v. Magnesia, II. D.

    Lewis & Short latin dictionary > magneticus

  • 15 Magnesia

    Magnēsia, ae, f., = Magnêsia, a geographical proper name.
    A.
    A country in Thessaly, on the Ægean Sea, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 9, 16, § 32; Liv. 42, 54, 10; 44, 11, 3. —
    B.
    A city in Caria, on the Mæander, now Aineh Bazar, Plin. 5, 29, 31, § 114; Liv. 37, 45, 1; Nep. Them. 10, 2.—
    C.
    A city in Lydia, on Mount Sipylus, now Manisa, Plin. 2, 91, 93, § 205; Liv. 36, 43, 9; 37, 10, 12; 37, 11, 3.—Hence,
    A.
    Magnēsĭus, a, um, adj., = Magnêsios, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    Magnesia flumine saxa,

    i. e. of the magnet, Lucr. 6, 1064; v. 1. magnes.—
    B.
    Magnessa, ae, adj. f., = Magnêssa, a Magnesian woman:

    Magnessam Hippolyten dum fugit abstinens,

    Hor. C. 3, 7, 18.—
    C.
    Magnētarches, ae, m., = Magnêtarchês, the chief magistrate of the Magnesians, Liv. 35, 31, 11; 35, 39, 6. —
    D.
    Magnētes, um, m., = Magnêtes, the Magnesians, Liv. 33, 32; 34; 35, 31:

    (lapis) Magnetum quia sit patriis in finibus ortus,

    Lucr. 6, 909; Luc. 6, 385:

    Magnetas adit vagus exsul,

    Ov. M. 11, 408.—In sing.: Magnes, ētis, m., a Magnesian:

    Dionysius Magnes,

    Cic. Brut. 91, 316.—As adj., Magnes campus, Val. Fl. 2, 9.—
    E.
    Mag-nētis, ĭdis, adj. f., = Magnêtis, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    cur umquam Colchi Magnetida vidimus Argo? (because built at Pagasae, in Magnesia),

    Ov. H. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Magnesia

  • 16 Magnesius

    Magnēsia, ae, f., = Magnêsia, a geographical proper name.
    A.
    A country in Thessaly, on the Ægean Sea, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 9, 16, § 32; Liv. 42, 54, 10; 44, 11, 3. —
    B.
    A city in Caria, on the Mæander, now Aineh Bazar, Plin. 5, 29, 31, § 114; Liv. 37, 45, 1; Nep. Them. 10, 2.—
    C.
    A city in Lydia, on Mount Sipylus, now Manisa, Plin. 2, 91, 93, § 205; Liv. 36, 43, 9; 37, 10, 12; 37, 11, 3.—Hence,
    A.
    Magnēsĭus, a, um, adj., = Magnêsios, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    Magnesia flumine saxa,

    i. e. of the magnet, Lucr. 6, 1064; v. 1. magnes.—
    B.
    Magnessa, ae, adj. f., = Magnêssa, a Magnesian woman:

    Magnessam Hippolyten dum fugit abstinens,

    Hor. C. 3, 7, 18.—
    C.
    Magnētarches, ae, m., = Magnêtarchês, the chief magistrate of the Magnesians, Liv. 35, 31, 11; 35, 39, 6. —
    D.
    Magnētes, um, m., = Magnêtes, the Magnesians, Liv. 33, 32; 34; 35, 31:

    (lapis) Magnetum quia sit patriis in finibus ortus,

    Lucr. 6, 909; Luc. 6, 385:

    Magnetas adit vagus exsul,

    Ov. M. 11, 408.—In sing.: Magnes, ētis, m., a Magnesian:

    Dionysius Magnes,

    Cic. Brut. 91, 316.—As adj., Magnes campus, Val. Fl. 2, 9.—
    E.
    Mag-nētis, ĭdis, adj. f., = Magnêtis, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    cur umquam Colchi Magnetida vidimus Argo? (because built at Pagasae, in Magnesia),

    Ov. H. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Magnesius

  • 17 Magnessa

    Magnēsia, ae, f., = Magnêsia, a geographical proper name.
    A.
    A country in Thessaly, on the Ægean Sea, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 9, 16, § 32; Liv. 42, 54, 10; 44, 11, 3. —
    B.
    A city in Caria, on the Mæander, now Aineh Bazar, Plin. 5, 29, 31, § 114; Liv. 37, 45, 1; Nep. Them. 10, 2.—
    C.
    A city in Lydia, on Mount Sipylus, now Manisa, Plin. 2, 91, 93, § 205; Liv. 36, 43, 9; 37, 10, 12; 37, 11, 3.—Hence,
    A.
    Magnēsĭus, a, um, adj., = Magnêsios, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    Magnesia flumine saxa,

    i. e. of the magnet, Lucr. 6, 1064; v. 1. magnes.—
    B.
    Magnessa, ae, adj. f., = Magnêssa, a Magnesian woman:

    Magnessam Hippolyten dum fugit abstinens,

    Hor. C. 3, 7, 18.—
    C.
    Magnētarches, ae, m., = Magnêtarchês, the chief magistrate of the Magnesians, Liv. 35, 31, 11; 35, 39, 6. —
    D.
    Magnētes, um, m., = Magnêtes, the Magnesians, Liv. 33, 32; 34; 35, 31:

    (lapis) Magnetum quia sit patriis in finibus ortus,

    Lucr. 6, 909; Luc. 6, 385:

    Magnetas adit vagus exsul,

    Ov. M. 11, 408.—In sing.: Magnes, ētis, m., a Magnesian:

    Dionysius Magnes,

    Cic. Brut. 91, 316.—As adj., Magnes campus, Val. Fl. 2, 9.—
    E.
    Mag-nētis, ĭdis, adj. f., = Magnêtis, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    cur umquam Colchi Magnetida vidimus Argo? (because built at Pagasae, in Magnesia),

    Ov. H. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Magnessa

  • 18 Magnetarches

    Magnēsia, ae, f., = Magnêsia, a geographical proper name.
    A.
    A country in Thessaly, on the Ægean Sea, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 9, 16, § 32; Liv. 42, 54, 10; 44, 11, 3. —
    B.
    A city in Caria, on the Mæander, now Aineh Bazar, Plin. 5, 29, 31, § 114; Liv. 37, 45, 1; Nep. Them. 10, 2.—
    C.
    A city in Lydia, on Mount Sipylus, now Manisa, Plin. 2, 91, 93, § 205; Liv. 36, 43, 9; 37, 10, 12; 37, 11, 3.—Hence,
    A.
    Magnēsĭus, a, um, adj., = Magnêsios, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    Magnesia flumine saxa,

    i. e. of the magnet, Lucr. 6, 1064; v. 1. magnes.—
    B.
    Magnessa, ae, adj. f., = Magnêssa, a Magnesian woman:

    Magnessam Hippolyten dum fugit abstinens,

    Hor. C. 3, 7, 18.—
    C.
    Magnētarches, ae, m., = Magnêtarchês, the chief magistrate of the Magnesians, Liv. 35, 31, 11; 35, 39, 6. —
    D.
    Magnētes, um, m., = Magnêtes, the Magnesians, Liv. 33, 32; 34; 35, 31:

    (lapis) Magnetum quia sit patriis in finibus ortus,

    Lucr. 6, 909; Luc. 6, 385:

    Magnetas adit vagus exsul,

    Ov. M. 11, 408.—In sing.: Magnes, ētis, m., a Magnesian:

    Dionysius Magnes,

    Cic. Brut. 91, 316.—As adj., Magnes campus, Val. Fl. 2, 9.—
    E.
    Mag-nētis, ĭdis, adj. f., = Magnêtis, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    cur umquam Colchi Magnetida vidimus Argo? (because built at Pagasae, in Magnesia),

    Ov. H. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Magnetarches

  • 19 Magnetes

    Magnēsia, ae, f., = Magnêsia, a geographical proper name.
    A.
    A country in Thessaly, on the Ægean Sea, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 9, 16, § 32; Liv. 42, 54, 10; 44, 11, 3. —
    B.
    A city in Caria, on the Mæander, now Aineh Bazar, Plin. 5, 29, 31, § 114; Liv. 37, 45, 1; Nep. Them. 10, 2.—
    C.
    A city in Lydia, on Mount Sipylus, now Manisa, Plin. 2, 91, 93, § 205; Liv. 36, 43, 9; 37, 10, 12; 37, 11, 3.—Hence,
    A.
    Magnēsĭus, a, um, adj., = Magnêsios, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    Magnesia flumine saxa,

    i. e. of the magnet, Lucr. 6, 1064; v. 1. magnes.—
    B.
    Magnessa, ae, adj. f., = Magnêssa, a Magnesian woman:

    Magnessam Hippolyten dum fugit abstinens,

    Hor. C. 3, 7, 18.—
    C.
    Magnētarches, ae, m., = Magnêtarchês, the chief magistrate of the Magnesians, Liv. 35, 31, 11; 35, 39, 6. —
    D.
    Magnētes, um, m., = Magnêtes, the Magnesians, Liv. 33, 32; 34; 35, 31:

    (lapis) Magnetum quia sit patriis in finibus ortus,

    Lucr. 6, 909; Luc. 6, 385:

    Magnetas adit vagus exsul,

    Ov. M. 11, 408.—In sing.: Magnes, ētis, m., a Magnesian:

    Dionysius Magnes,

    Cic. Brut. 91, 316.—As adj., Magnes campus, Val. Fl. 2, 9.—
    E.
    Mag-nētis, ĭdis, adj. f., = Magnêtis, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    cur umquam Colchi Magnetida vidimus Argo? (because built at Pagasae, in Magnesia),

    Ov. H. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Magnetes

  • 20 Magnetis

    Magnēsia, ae, f., = Magnêsia, a geographical proper name.
    A.
    A country in Thessaly, on the Ægean Sea, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 9, 16, § 32; Liv. 42, 54, 10; 44, 11, 3. —
    B.
    A city in Caria, on the Mæander, now Aineh Bazar, Plin. 5, 29, 31, § 114; Liv. 37, 45, 1; Nep. Them. 10, 2.—
    C.
    A city in Lydia, on Mount Sipylus, now Manisa, Plin. 2, 91, 93, § 205; Liv. 36, 43, 9; 37, 10, 12; 37, 11, 3.—Hence,
    A.
    Magnēsĭus, a, um, adj., = Magnêsios, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    Magnesia flumine saxa,

    i. e. of the magnet, Lucr. 6, 1064; v. 1. magnes.—
    B.
    Magnessa, ae, adj. f., = Magnêssa, a Magnesian woman:

    Magnessam Hippolyten dum fugit abstinens,

    Hor. C. 3, 7, 18.—
    C.
    Magnētarches, ae, m., = Magnêtarchês, the chief magistrate of the Magnesians, Liv. 35, 31, 11; 35, 39, 6. —
    D.
    Magnētes, um, m., = Magnêtes, the Magnesians, Liv. 33, 32; 34; 35, 31:

    (lapis) Magnetum quia sit patriis in finibus ortus,

    Lucr. 6, 909; Luc. 6, 385:

    Magnetas adit vagus exsul,

    Ov. M. 11, 408.—In sing.: Magnes, ētis, m., a Magnesian:

    Dionysius Magnes,

    Cic. Brut. 91, 316.—As adj., Magnes campus, Val. Fl. 2, 9.—
    E.
    Mag-nētis, ĭdis, adj. f., = Magnêtis, of or belonging to Magnesia, Magnesian:

    cur umquam Colchi Magnetida vidimus Argo? (because built at Pagasae, in Magnesia),

    Ov. H. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Magnetis

См. также в других словарях:

  • MAGNES — I. MAGNES Atheniensis Comicus antiquae Comaediae, tempore Epicharmi, docuit fabulas 9. vicit bis. Vide Scholiast. in Equit. Aristoph. II. MAGNES Smyrnaeus puer prae ceteris mortalibus formosus, poeticâ insu per et Musicâ ornatus, coronâ insignis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CHRYSITES Lapis — Geaece χρυσίτης, proprie dictus est Graecis, quô probatur aurum. Hesychius, χρυσῖτις λίθος ἡ λεγομένη βάσανος, ἡ Λυδία. Chrysites lapis, qui aliter Lydius dictus est. A Lydia scil. patria, in qua cum magnes quoque reperiatur, hinc natus error… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LYDIUS Lapis — cognominatur Magnes, qui ferrum trahit, a Magnete quodam inventore; et qui dictus est Heraclius lapis, quo aurum probatur, in Tmolo Lydiae amne primum repertus. Vide Salmas. ad Solin. p. 1103 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • magnésie — [ maɲezi ] n. f. • 1762; « peroxyde de manganèse » 1554; lat. médiév. par le gr. magnes (lithos) « (pierre) de Magnésie », ville d Asie Mineure ♦ Oxyde de magnésium (MgO), poudre blanche, légère, peu soluble dans l eau. Magnésie hydratée… …   Encyclopédie Universelle

  • magnétique — [ maɲetik ] adj. • 1617; lat. magneticus, de magnes (lapis) « aimant » → magnésie 1 ♦ Relatif au magnétisme, à l aimantation. Effets, phénomènes magnétiques. Champ magnétique, où se manifeste un phénomène magnétique. Masse magnétique : grandeur… …   Encyclopédie Universelle

  • Magnet — Sm std. (13. Jh.), mhd. magnes, fnhd. magnet[e] Onomastische Bildung. Ist entlehnt aus l. magnēs ( ētis) und Magnēs lapis, dieses aus gr. Mágnēs (líthos), eigentlich Stein aus Magnēsíā , nach dem natürlichen Vorkommen in der thessalischen… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • SIDERITES — apud Plin. l. 37. c. 4. adamas dictus est, non quod in ferrariis legatur officinis, uti Solino visum, sed quod ferrei coloris sit splendorisque. Apud eundem c. 10. Siderites lapis inter gemmas numeratur, quem ferro similem dicit litigia et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • magnete — {{hw}}{{magnete}}{{/hw}}s. m. 1 Calamita. 2 Dispositivo elettromagnetico che produce la corrente elettrica per l accensione delle miscele nei motori a scoppio. ETIMOLOGIA: dal lat. magnes (lapis), dal greco (líthos) mágnes ‘(pietra) di Magnesia’ …   Enciclopedia di italiano

  • Feuer — 1. Bedecktes Feuer glimmt unter der Asche. Frz.: Peu bien couvert, comme dit ma bru, par sa cendre est entretenu. 2. Bedecktes – Feuer, grössre Hitze. – Winckler, XX, 42. 3. Bedecktes Feuer hitzt am meisten. – Winckler, XI, 96. Frz.: Le feu plus… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Magnesium — Ma|gne̱sium [nlat., zu lat. Magnes (lapis) = Braunstein] s; s: chem. Element, Metall (dient in der Medizin u.Magnesiuma. zur Behandlung nächtlicher Wadenkrämpfe); Zeichen: Mg …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Anziehen — 1. Wenn ich mich rein angezogen habe, treff ich meines Mannes Mutter nicht zu Hause. (Surinam.) – Wullschlägel. Um zu sagen: Wenn ich jemand besuchen will, treff ich ihn nicht, oder: Ich bin umsonst gegangen. Auch: Wenn man einmal etwas… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»